‘René ik voorspel je, dit is de grootste fout sinds de invoering van de Euro’, roept Harry als ik hem een paar dagen later weer tegenkom. ‘Bij de Euro was het ook voorspeld dat er problemen van zouden komen. Dat werd volkomen genegeerd. Bolkestein, één van degenen die waarschuwden, werd weggehoond. Volgens mij is het toen doorgedrukt door een Duitse en een Franse politicus’.

‘Ik weet hoe je over het vluchtelingen vraagstuk denkt’, zeg ik, ‘maar om dat nu te vergelijken met de invoering van de Euro …’

‘Het gaat erom dat oplossingen, als je de huidige maatregelen al zo kunt noemen, op valse sentimenten worden genomen. Wat ik je de vorige keer al zei, een dood kind op het strand stuurt het vluchtelingen debat, terwijl dat gewoon op humane, maar realistische gronden zou moeten worden gevoerd’.

‘Ik ben het wel met je eens, maar je schiet soms wel een beetje in populair, rechtse uitspraken’.

Naar olie boren

‘Wat is er rechts aan realisme. Ik zal je een ander voorbeeld geven waar ik me zorgen over maak. Shell gaat naar olie boren in de buurt van Alaska. Dan vertellen ze dat we, van de olie die ze daar boren, zeker tien jaar profiteren’.

‘Ja, zoiets heb ik ook gelezen’.

‘Tien jaar. Het heeft miljoenen jaren geduurd voor die olie daar is gekomen. We trekken het er in tien jaar uit. Als het op is, is het voor miljoenen jaren op. Snap je de vergelijking?’

Ik kijk Harry aan met een neutrale blik.

‘Het is kortzichtigheid. Er worden beslissingen genomen om een probleem nu op te lossen, zonder de consequenties op de lange termijn goed te overzien’.

Die vluchtelingen

‘Je hebt het nu weer over de vluchtelingen, neem ik aan’.

‘Over beide, maar dat geldt dus ook voor de invoering van de Euro. Nu een blije politicus die zijn carrière een impuls geeft. Wie later met de problemen zit interesseert hem niet’.

‘Nederland is altijd een land geweest waar veel vluchtelingen een thuis vonden’, breng ik in, ‘het schijnt dat er in de 17e eeuw alleen al 10.000 gevluchte Joden naar Amsterdam kwamen’.

‘Laten we het even niet over die immigratie hebben. We weten allemaal wat er drie eeuwen daarna gebeurde. Maar het klopt. Joden, Portugezen, Hugenoten en anderen. Ze kwamen als vluchtelingen. Wist je overigens dat de bijna helft van de oorspronkelijke Surinaamse bevolking ook hier woont’.

‘Nou dan’, probeer ik Harry snel to the point te krijgen.

Toekomstgericht

‘Nou dan? Het verleden is leuk maar niet interessant. We kunnen er van leren. Maar bij het beoordelen van het heden moet je de huidige maatschappelijke context in ogenschouw nemen en gericht zijn op de toekomst. En dan denk ik, zoals ik je eerder zei, dat we natuurlijk mensen moeten helpen, ook door er een aantal hier op te vangen wellicht, maar vooral daar in hun eigen land’.

‘Ik ben het niet helemaal met je oneens hoor. En ook dat van die olie is iets waar ik over heb nagedacht. Ik moet dan vaak aan Wiegel denken, ik moet het nog eens opzoeken, die zei ooit dat linkse mensen problemen zien waar ze niet zijn en er toch langdurig over debatteren, terwijl rechtse mensen, wellicht is liberalen beter, een probleem ook wel zien maar ook weten dat ze zich oplossen. Hij gaf een heleboel voorbeelden. Jammer dat het een beetje een abstracte herinnering is’.

‘Het is natuurlijk ook wel waar. Als straks de olie op is zijn we juist met zonne-, wind- en andere alternatieve energie verder en kunnen we bijna moeiteloos over. Dat vind ik het probleem ook niet. Het gaat om de wijze waarop naar oplossingen wordt gezocht en hoe bepaalde zaken eenvoudig worden genegeerd’.

‘Zoals’

Angst en zorg

‘Nou, ik heb enkele vrouwen gesproken die geen probleem hebben met de toestroom van vluchtelingen en zelfs actief helpen. Maar ze maken wel een opmerking als, “het zijn wel allemaal mannen die hierheen komen”. Natuurlijk is dat een beeld dat ze krijgen van de televisiebeelden, maar zeg nou eerlijk, je ziet toch voornamelijk jonge mannen en oude vrouwen’.

‘Ja, dat is me ook opgevallen’.

‘Ik kan me voorstellen dat sommige vrouwen zich zorgen maken als ze lezen dat in Duitsland vrouwen worden aangerand en verkracht in de opvanghuizen voor vluchtelingen. Je moet daarbij uitkijken het niet te overdrijven, maar je mag die angst ook niet negeren’.

‘En jij bent vast blij dat je geen politicus bent’, zeg ik om het onderwerp af te sluiten, ‘hoe is het met je voetbalclub’.