‘Heb je weleens van Carol Kaye gehoord?’, vraag ik Piet, een wandelende encyclopedie op het gebied van muziek en film.

‘Familie van Danny Kaye’, zegt hij resoluut.

‘Haha! Carol Kaye is een bassist. Ze speelt bas bij de studio-opnames van talrijke bekende musici’.

Feitjes

Piet en ik laten ons nog graag verrassen door feitjes. Ze helpen om verbanden te leggen bij kennis die we al hebben. Het zijn de ontbrekende schakels in logische redeneringen zoals ‘als dit en dit, dan dat’.

Bij het horen van een nieuw feit, bijvoorbeeld zo’n naam als Carol Kaye, bekruipt mij dan vaak een gevoel van nietigheid. Bij alles wat ik weet, realiseer ik me dan dat er nog zoveel is dat ik niet weet.

Zowel bij Piet als mezelf merk ik echter dat we, naarmate we ouder worden, feitenkennis minder belangrijk vinden. In ieder geval feiten op minder belangrijke gebieden, als muziek en film.

Enthousiast

Toch merk ik een ouderwetse opwinding bij Piet. Die uit hij niet met het enthousiasme van zijn jeugd, maar met een zekere gematigdheid die hij meer vindt passen bij zijn leeftijd. Maar het is er, het enthousiasme. En de nieuwsgierigheid. Dus begin ik te vertellen.

Carol Kaye

Ze was oorspronkelijk gitarist in een bandje. Toen er een keer een bassist nodig was ging ze bas spelen. Dat beviel haar zo goed dat ze haar gitaar verruilde voor een basgitaar. Ze ging studiowerk doen en speelde mee op ruim 10.000 nummers.

Ze was min of meer de vaste bassist van the Beach Boys en bij nummers waarvoor muziekproducent Phil Spector verantwoordelijk was. De lijst van artiesten waarvoor zij de baspartijen bij songs speelde is haast eindeloos.

Met name in de zestiger en zeventiger jaren speelde ze met iedereen die er iets toe deed in de muziekwereld.

Daarnaast speelde ze bas en soms ook andere instrumenten voor televisietunes. Ook die lijst is weer imposant. En jeugdnostalgie, met namen als Bonanza, Mission Impossible, Mannix en de Cosby Show.

Life and Kicking

Carol Kaye werd dit jaar tachtig. Maar dat betekent niet dat ze stil zit. Ze heeft een actuele website. Daarop staat ook de mogelijkheid baslessen bij haar te volgen. Voor Nederlanders kan dat via Skype. Drie kwartier voor ongeveer 60 euro.

De site heeft ook een forum waar zijzelf antwoord geeft op vragen. En er is een uitgebreide lijst met namen van studiomuzikanten, studio’s en dergelijke. Een flinke aanvulling op mijn lijst met onbekende namen

Documentaire

In 2004 maakte de Finse regisseur Pekka Rautionmaa een documentaire over haar. “Carol Kaye, the lady of Bass’ is meerdere keren vertoond op televisie vertoont in Europa (niet in Nederland) en Canada. Vreemd genoeg komt de film niet voor in de database van IMDB, waar zelfs de meest inferieure film en artiest een plek hebben. Wel staat daar een uitgebreide lijst met film- en tv-titels waarvoor ze aan de muziek meewerkte

Het zegt genoeg dat ze, tijdens het maken van een minidocumentaire, de studio niet in kwam, waar ze jaren werkte met bekende artiesten. Studiomuzikanten leiden een leven op de achtergrond.

Interview

Piet zat op het puntje van zijn stoel. ‘Onbekend’, zegt hij en even weet ik niet waar het gesprek naartoe gaat. ‘Ik weet zeker dat ze op Youtube staat’ en hij loopt naar zijn televisie. Even later kijken we naar een interview met Carol Kaye waarin haar leven en werk uitgebreid ter sprake komt. Daarna loopt Piet naar zijn computer en kijkt op de Engelse Wiki over  Carol Kaye naar de indrukwekkende lijst artiesten waar ze mee samenwerkte en de songs waar ze aan meewerkte

Een tribute to Carol Kaye