Ik moest aan de kippen met drie poten van Kees denken, toen ik vanmorgen las over het kalf met vijf poten. Het zijn grilligheden van de natuur, maar Kees heeft er een standaard van gemaakt. Hij houdt nu eenmaal van kippenpoten. Het is een bijzonder verhaal dat begint met gouden eieren.

Kees en zijn kippen

Kees houdt al jarenlang kippen. Hij heeft er ooit veel gehad, het waren er al snel ruim honderd. Ze liepen in een apart gerasterd deel van zijn tuin. Een uit de hand gelopen hobby noemde hij het toen hij me vertelde dat hij ze had weggedaan.

Maar de hobby kriebelde en gecontroleerd wilde hij er wel weer mee beginnen. Daarvoor waren drie redenen. Ten eerste had hij er liefhebberij in en hij wist er inmiddels heel veel van, hij vond het zonde als zijn bijzondere kennis verloren ging. De derde reden was een discussie met Albert Heijn en hun gouden eieren.

Gouden Eieren

Op een dag was ik bij Kees en hij liet me een donker okergekleurd ei zien. ‘Dit is een gouden ei’, vertelde hij, ‘ze zijn alleen te koop bij Albert Heijn’. Ik keek hem enigszins verbaasd aan. Mijn beeld van de spreekwoordelijke kip met gouden eieren was toch anders.

‘Ok, het is natuurlijk geen gouden ei, maar Albert Heijn doet alsof het een gouden ei is’, vertelt Kees, ‘ik heb om informatie gevraagd en ik kreeg een verhaal vol mysterie, exclusiviteit en dergelijke. Toen ben ik zelf aan de slag gegaan. Zo’n gouden ei uit eigen tuin werd een uitdaging. Dus ben ik op onderzoek uitgegaan’.

Ik glunder als vrienden dit soort uitdagingen aangaan.

‘Op een gegeven moment wist ik welke kip ik moest hebben. Ik heb in een paar maanden heel veel eieren van Albert Heijn gekocht, tot ik er een bij had waarmee ik kon klonen. Daarna was het een makkie. Dit is 100% een duplicaat van het Albert Heijn ei’.

Tijdens het gesprek vertelde Kees me veel meer over zijn werkwijze. Maar ik weet te weinig van kippen, anders had ik zeker meer onthouden en hem ook vragen gesteld.

Kippen met drie poten

Geraamte van kip met drie poten, waarvan één misvormd (tekening 1642)

Een jaar geleden was ik weer bij Kees. Zijn honderd meter diepe tuin was inmiddels weer voor ruim een derde ingenomen door zijn kippen. Het hok van circa 12 m2 had hij vergroot, zowel in lengte als hoogte. Het nam nu ongeveer de helft van het kippendeel in. Maar kippen zag ik niet, alleen een haan.

‘Kun je een geheim bewaren?’, vraagt Kees. Ik weet dat het een retorische vraag is, want hij weet dat ik een geheim kan bewaren. ‘Kom maar mee’.

We stappen over een laag hekje aan de achterkant van zijn tuin. Daar blijkt een grotere ingang te zijn van zijn kippenren. We stappen naar binnen en ik zie ongeveer vijfentwintig roodbruine kippen lopen.

‘Valt je wat op?’, vraagt Kees.

Genetisch gemanipuleerd

Zijn vraagt spoort me aan niet direct ‘nee’ te zeggen en dan ineens zie ik het. Die kippen. Het zijn kippen met drie poten. Ik denk dat ik net zo keek als de eerste keer dat ik een tijdschrift zag vol mensen met zowel een vagina als een penis. Ik hoef Kees niet te antwoorden, mijn gezichtsuitdrukking zegt genoeg.

‘Ja, goed gezien’, zegt Kees, ‘mijn kippen hebben drie poten’.

Als ik van de verrassing en de impact die het op me heeft ben bekomen, gaat Kees verder, ‘Het was een rare speling van de natuur, maar het is me gelukt dit zodanig genetisch te manipuleren dat elke kip die bij wordt geboren er een is met drie poten. Wij eten kip met een extra kippenpoot’.

Gewoon lopen

Kuiken met misvormde derde poot

‘Ze lopen ook gewoon, alsof het zo hoort’, merk ik op.

‘Dat heeft even geduurd. Meestal geeft zo’n afwijking een raar derde pootje. In het begin was dat bij mijn kippen ook, maar nu zijn het volwaardige poten en gebruiken ze alle drie hun poten bij het lopen. Wonderlijk hè, hoe de natuur zich aanpast’.

Ik weet niet wat ik moet zeggen. Nog steeds gebrek aan kennis van kippen, maar van de praktische kant van genetische manipulatie weet ik ook niet veel. ‘Smaken ze hetzelfde als die met twee poten?’, is de enige onbeholpen vraag die ik weet te stellen.

‘Ja joh, geen enkel verschil. Het zijn dezelfde kippen, alleen zijn dit kippen met drie poten’.

Ik weet niet of ik mijn hoofd schudde van verbazing, ergernis of ongemak.

Verhuisd

Na het artikel vanmorgen dacht ik, ik ga Kees bellen en vragen of ik een foto mag maken. De laatste keer dat ik Kees sprak vertelde hij dat hij overwoog te verhuizen, misschien zelfs naar Australië of Thailand. Hij was pas gescheiden en besefte dat hij zijn vleugels weer uit moest slaan, zoals hij het zelf formuleerde.

Kees neemt op. Hij is verhuisd naar de Provence. Als ik vraag naar de kippen met drie poten, vertelt Kees dat hij er twee en de haan heeft meegenomen naar Frankrijk. ‘Ik heb hier veel meer ruimte, geen buren en ben alweer aan het fokken’.

‘Is het nog steeds geheim?’, vraag ik.

‘Nee joh, niet voor jou. Je zal er wel een stukkie over willen schrijven op je site’, antwoordt Kees lachend, ‘en als je hier een keer bent, mag je foto’s maken’.