‘Wij noemden het pauze bij de RAI, vroeger’, zegt Alberto, ’hadden jullie dat niet’. Ik schud mijn hoofd.

Pauze bij de RAI

We kijken naar een poster op een muur. Daarop staan een paar schapen op een heuvel, waarschijnlijk in Zwitserland. Alberto vertelde me dat in zijn jeugd zo’n foto werd getoond op de Italiaanse televisie, wanneer de film was gebroken, de foto’s bij een nieuwsbericht nog niet binnen waren of iets soortgelijks.

In plaats van de uitzending voort te zetten werden foto’s getoond van oubollige landschapjes. Nog jaren daarna riepen Alberto en zijn vrienden “Pauze bij de RAI”, als ze ergens zo’n soort foto zagen.

Testbeeld

‘We hadden in Nederland ook weleens pauzes. Maar ik kan me alleen testbeelden herinneren’, vertel ik. ‘Die testbeelden werden getoond wanneer de uitzending anders liep dan de regisseur wilde. Dat gebeurde nogal eens’.

‘Die pauze bij de Rai foto’s waren niet mijn hele jeugd van die landschapjes, hoor’, zegt Alberto. ‘We hadden ook testbeeld als er iets fout ging. Later werden de landschapjes kleurenfoto’s en nog weer later filmpjes met muziek. Het kan ook zijn dat die muziek er al was bij de zwartwit foto’s’.

Klassieke muziek

Ik kijk Alberto geduldig aan. ‘Hè. Ik weet het niet meer. Die muziek was in ieder geval van Pietro Domenico Paradisi, het Allegro uit Sonate V in A major. Iedere Italiaan kan dat melodietje wel dromen’.

Alberto begint een melodie te fluiten. Een snel en niet eens zo’n eenvoudig deuntje, vind ik. En ik zeg hem dat, als hij na een paar maten is uitgefloten. Hij zegt dat het erin is geramd; de kracht van herhaling.

‘Tja, pauze bij de RAI, dat waren nog eens tijden’, mijmert Alberto, terwijl hij ongetwijfeld terugdenkt aan zijn jeugd.

Plaspauze

‘Ik keek met mijn broertje regelmatig naar de Duitse televisie’, merk ik op. ‘Daar zonden ze redelijk recente films uit. Nagesynchroniseerd helaas. Die films kwamen in Nederland nog niet op de tv, omdat de rechten te duur waren. Daar zaten volgens mij ook films bij met pauzes, zodat je kon gaan plassen. Dat werd ook gezegd. Dan stopte de film gewoon even’.

‘Bij zo’n pauze bij de RAI wist je nooit hoe lang het ging duren. Plassen was er niet bij. Dan kon je zomaar een stuk van het programma missen’.

‘Dan is het nu met die reclames handiger. Die duren ongeveer acht minuten’.

‘Nou, als er dan per se een pauze moet zijn, dan liever een muziekje’.

Potloodpauze

‘Of zo’n Italiaans filmpje van La Linea. Prachtige eenvoud vond ik die ene potloodlijn van dat mannetje en zijn avonturen. Die werden in mijn jeugd ook vaak uitgezonden in pauzes’.

‘Of een clip van een popband, een oude clip van Top Pop. Met Richard Vierbergen heb ik ooit een filmpje gemaakt dat in de pauze van een wedstrijd van een WK-wedstrijd van Nederland is uitgezonden’.

Zo zie je maar wat een zwartwit foto van een paar schapen allemaal teweeg kan brengen. Eenvoudig omdat iemand daarbij aan Pauze bij de RAI moet denken. Niet onze RAI, maar de Radiotelevisione Italiana.