Opel GT

De Opel GT van Maarten

In mijn jeugd had ik twee favoriete Matchbox autootjes, de Jaguar E-type en de Lotus Europa. Op de derde plaats kwam een Opel GT. Gisteren reed er een rode Opel GT voor me. Ik herinnerde hoe mijn enthousiasme over de eerste twee auto’s, jaren geleden, direct enorm was gedaald nadat ik de auto’s in werkelijkheid had gezien.

Verhoudingen

De Jaguar vond ik eigenlijk maar een rare kleine auto. De verhouding tussen motorcompartiment en bestuurdersdeel bleek in het echt veel minder spectaculair. Op foto’s van de auto leek het nog wat. Met name in zijaanzicht (sagittaal*) zie je de bedoelde fraaie verhouding goed. In werkelijkheid bekijk je een auto onder andere hoeken en dan valt het direct tegen … vind ik.

Bij de Lotus Europa had ik dat ook: klein en minder fraaie verhoudingen. Het toonde dat iets, dat in het klein mooi is, bij uitvergroting niet per se mooi hoeft te zijn. En andersom. Daarom wil ik bij ontwerpen van bijvoorbeeld een huisstijl, het logo altijd op klein (luciferdoosje) en groot formaat zien. Verhoudingen kunnen dan blijken ineens uit balans zijn.

Opel GT

De Opel GT bleef in het echt wel even aantrekkelijk als de versie in mijn verzameling Matchbox autootjes. In werkelijk waren de drie auto’s natuurlijk onvergelijkbaar. De Engelse Jaguar en Lotus vergeleek je in die tijd, niet met een Duitse Opel. Dat waren toen nog heel verschillende identiteiten. Bij de mini-versies maakte het echter niet uit.

De goudkleurige exemplaar in mijn verzameling kreeg ik overigens tegen het einde van mijn Matchbox verzamelwoede, rond 1970. De andere twee auto’s had ik toen al een tijdje, in meerdere kleuren, in bezit.

Knipperend remlicht

Gisteren reed er dus weer een Opel GT voor me. Ik vond hem uiteindelijk toch weer een stuk kleiner dan in mijn herinnering. Het wagentje uit 1971 had een vervelend knipperend remlicht. Er reed niemand voor hem. Waarom lichtte dat remlicht steeds op?

Rode Opel GTDe auto draaide hetzelfde parkeerterrein op als ik. Waarschijnlijk ook op weg naar de opening van World Press Photo in Zutphen. Wellicht goed als ik de man, dat had ik van de achterkant al kunnen zien, even vertelde over zijn ongetwijfeld defecte remlicht.

Het bleek Maarten, een bekende van me. ‘Ja, mijn vrouw vertelde het me gisteren ook’, meldde Maarten, nadat ik hem over het remlicht vertelde. ‘Het is een opknappertje. Ik vind het leuk te sleutelen. Deze Opel GT was een jongensdroom, nadat ik het als kind in mijn Matchbox verzameling had’.

Gedeelde vreugd

Voor ik hem kan vertellen over mijn Matchbox verleden gaat Maarten verder, ‘moet je kijken’, terwijl hij in de auto buigt. ‘Dat basale dashboard, als een gewone personenauto. Heerlijke lederen stoelen. Deze scheur moet ik nog repareren. Ga maar eens zitten’.

Voor het eerst zit ik in een Opel GT. Het is inderdaad net een personenauto. ‘Het ging mij vooral om het uiterlijk’, vertelt Maarten, ‘dat moet wel, want bij zo’n Matchbox is er geen dashboard. Hooguit zijn er in het plastic interieurtje wat uitsparinkjes gemaakt’.

Ik stap weer uit. Dan valt op dat de wagen wel iets lager is dan een familiewagen. ‘Ik houd hem zo basic mogelijk’, zegt Maarten, ‘er zijn enthousiastelingen die hem helemaal pimpen, met sportstuur, tweekleurige stoelen en zo. Voor mij is hij zo prachtig’.

‘Hij is inderdaad prachtig’, lieg ik een beetje, want aan de carrosserie mag nog wel wat gebeuren.

Frustreren

‘Ik ga nu vooral nog aan het technische gedeelte werken. Als dat in orde is. Jongen, je weet niet wat je meemaakt. Het rijcomfort en bochtenwerk van deze auto is legendarisch. Volgend voorjaar heb ik hem helemaal in orde’.

‘Da’s mooi. Ik zou dan toch ook deze plekjes nog wel aanpakken’, merk ik op, terwijl ik op een van de drie roestplekken wijs van circa tien centimeter doorsnede.

‘Ja’, reageert Maarten gehaast, ‘ja, dat stip ik nog wel even bij’.

‘Het zal wel meer dan stippen worden’, zeg ik tenslotte, wetend dat ik een pijngrens van irritatie benader.

‘Wellicht dat ik er een spuiter op zet’, besluit Maarten, ‘je hebt gelijk, het zou het klusje helemaal af maken’.

Corvette

De Opel GT heeft een herkenbaar silhouet. Een fraaie, vloeiende vorm waardoor hij met enkele uitvoeringen van de Chevrolet Corvette werd vergeleken. De Opel GT, een mini Corvette met twee stoelen en twee opklapbare koplampen. Dat was het Duitse antwoord op de sportwagens van die tijd. Het werd vrij snel een cultus auto.

Dat hij inderdaad werd gebouwd op het chassis, techniek- en productielijn van een personenauto maakte de Opel GT betaalbaar. De 90 pk versie kostte iets minder dan 12.000 mark.

The legend is back

In 2007 brengt Opel de GT Roadster op de markt. De gebruikte slogan ‘the legend is back’ is een verwijzing naar de oude Opel GT. Maar het is een andere auto.

Deze nieuwe Opel GT heeft geen karakteristieke vorm, ook al wordt ie tot cabrio van het jaar gekozen. Het is vergelijkbaar met meerdere soortgelijke modellen van andere fabrikanten. Het is het probleem van veel auto’s tegenwoordig. Ze lijken allemaal op elkaar.

Nee, dan de Opel GT van Maarten. Met zijn knipperende remlichten en roestplekjes is het nog altijd een fraaier beeld op de weg dan de vele eenheidsworsten.

Jaguar E-type

*) sagittaal is een term uit de anatomie. Het is een vlak dat 90 graden gedraaid is ten opzichte van frontaal. Wanneer we in de autowereld van frontaal spreken, ook een term uit de anatomie, waarom dan ook niet van sagitaal als we een zijaanzicht opname bedoelen zoals hierboven.

Print deze pagina
Bovenstaand bericht is geschreven op 15 juli 2016 door in de categorie 2016, Algemeen

Vorige en volgende berichten

« Ouder: Nieuwer: »

Een willekeurig bericht

Ik schrijf op deze site over allerlei onderwerpen. Soms is het heel persoonlijk, soms vooral informatief of beschouwend. Hieronder een willekeurig bericht uit ruim 2000 berichten.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *