Sociopaat Trump

Sociopaat Trump for President

Tony Schwartz zou zijn boek nu “sociopaat Trump” noemen. Dertig jaar geleden heette de bestseller nog ‘the Art of the Deal’. Sociopaat Trump. Ik weet nog dat ik de Nederlandse vertaling las. Het lag bij een vriend. Hij had boeken over Richard Branson, Bram van Leeuwen en nog zo wat spraakmakende personen. Ik las ze allemaal.

Biografieën en levensverhalen. Ik houd ervan en lees ze in een golfbeweging van interesse. Zoals onlangs nog achter elkaar de laatste vier boeken van Annejet van der Zijl.

Het schrijfproces

In The New Yorker van deze week staat een artikel van Jane Mayer over Trump en het boek ‘The Art of the Deal’. Tony Schwartz kijkt daarin terug op het schrijfproces. Het geeft een fraai inzicht waarom hij spreekt van sociopaat Trump.

Tony Schwartz had er eigenlijk geen zin in nog met het boek te worden geconfronteerd. Het feit dat Trump tijdens zijn campagne overal aan het boek refereert alsof hij het zelf schreef, trok hem echter over de streep. In speeches zegt Trump, ‘We need a leader that wrote ‘The Art of the Deal’. Maar wie schreef het?

Co-auteur

Schwartz staat op de omslag van het boek genoemd als co-auteur. Dat zou kloppen als Trump de schrijver is en Schwartz hem professioneel advies geeft en her en der wat herschrijft. Schwartz had ook ghostwriter kunnen zijn; dan zou hij het verhaal dat Trump hem vertelde hebben opgetekend.

Maar Trump had niets te vertellen. Ten einde raad bedenkt Schwartz een vorm van werken, waardoor het boek er toch komt. En waarbij hij de waarheid geen eer aandoet, vertelt hij in zijn verslag in The New Yorker. Schwartz is de schrijver en hij schreef het boek niet over Trump, maar voor Trump.

“I put lipstick on a pig. I feel a deep sense of remorse that I contributed to presenting Trump in a way that brought him wider attention and made him more appealing than he is.”

Geldnood

Mayer belde ook andere schrijvers voor haar artikel, om uitspraken van Schwartz te verifiëren en bevestigen. De situatie waarin het boek tot stand kwam is Schwartz eigen verhaal. Hij woonde in een duur appartement met zijn vrouw, die in verwachting was van hun tweede kind.

Er was geld nodig en de deal was goed. Hij kreeg de helft van het niet terugvorderbare voorschot van 500.000 dollar en de helft van de royalty’s, die uiteindelijk in de miljoenen zouden lopen.

Werken

Schwartz had er wel een paar weken over nagedacht. Het zou een pact met de duivel zijn, wist hij. Maar hij ging akkoord. Toen bleek dat Trump niets te vertellen had, geen zin had vragen te beantwoorden en zich nauwelijks (eigenlijk helemaal niet) kon concentreren.

In plaats van de gebruikelijke interviewsessies stelde Schwartz uiteindelijk voor met hem mee te lopen. Hij zou een beeld krijgen van Trump tijdens diens werkzaamheden. Uiteindelijk schreef Schwartz een boek waarin hij heel veel moest weglaten en veel andere situaties aandikte.

Schwartz ergerde zich zodanig aan Trump dat hij een dagboek bijhield. Daarin legde hij zijn werkelijke gevoelens en gedachten vast. Uit dat dagboek kon hij putten toen hij werd gebeld door Jane Mayer van The New Yorker.

Sociopaat Trump

Het eerste dat Schwartz opviel tijdens het werken aan het boek, was het totale gebrek aan concentratie. Volgens hem is Trump daardoor behept met een “a stunning level of superficial knowledge and plain ignorance”.

Volgens Schwartz, en andere voor het artikel geïnterviewden, heeft Trump nog nooit een boek gelezen en is de televisie zijn belangrijkste nieuwsbron. Dat laatste vooral omdat informatie daar in ‘sound bites’ makkelijk verteerbaar wordt gepresenteerd.

De sociopaat Trump komt tot uiting in diens doen en laten. Hij liegt en bedriegt, laat mensen vallen als hij ze niet (meer) nodig heeft. Hij heeft een enorm ego en doet alles voor publiciteit.

Oud medewerkers

Eerder dit jaar las ik al enkele artikelen waarin oud medewerkers aan het woord kwamen. Dat gaf ongeveer hetzelfde beeld, maar het waren niet per se sociopaat Trump verhalen. Wat me vooral van die artikelen is bijgebleven zijn de opmerkingen dat hij niets kan. Zijn imperium, als je daarvan kunt spreken, is gebouwd op de kennis en kunde van anderen.

De eerste andere van zijn vader. Die behoedde, tot zijn dood, de jonge Trump voor te grote misstanden en haalde hem uit de shit als de misstappen al waren gemaakt. Tenslotte liet hij hem nog veel geld na. Ook daarover worden leugens rechtgezet in het artikel.

PDF van het verhaal zoals het in Het New Yorker verscheen. Het wijkt iets af van de tekst op de website.

Print deze pagina
Bovenstaand bericht is geschreven op 18 juli 2016 door in de categorie 2016, Algemeen

Vorige en volgende berichten

« Ouder: Nieuwer: »

Een willekeurig bericht

Ik schrijf op deze site over allerlei onderwerpen. Soms is het heel persoonlijk, soms vooral informatief of beschouwend. Hieronder een willekeurig bericht uit ruim 2000 berichten.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *