- René van Maarsseveen - https://renevanmaarsseveen.nl -

Golfen – smaakt naar meer (2)

golfen op golfbaan de Biltse Duinen

Gisteren was het golfen, een hernieuwde kennismaking, zowel in een bericht als in de praktijk. Met Frans Stalenhoef, oud-collega, ging ik golfen bij de Golfclub de Biltse Duinen. Ze hebben een 9-holes park met een paar korte en enkele langere banen.

De totale lengte is circa 2 kilometer. Dat is wat minder dan de helft van een gemiddelde 18-holes baan, maar langer dan veel andere 9-holes banen.

Driving Range

Vooraf eerst maar even op de Driving Range gestaan. Golfen lijkt op fietsen in de zin dat je het niet verleerd, hooguit moet je weer wat routine opbouwen als je het een tijdje niet hebt beoefend. Bij de eerste slag eindigt de bal ongeveer vier meter voor mijn voeten.

Na mijn houding, zowel fysiek als mentaal, te hebben aangepast, gaat het beter. De tweede, derde en vierde slag komen al voorbij de honderd meter. Maar ze zijn niet recht. Het zijn alle drie afzwaaiers naar rechts.

Oude problemen

Ik weet nog dat ik twee problemen had bij golfen: niet door de bal slaan en te snel opkijken. Nadat ik mijn houding verbeter, in dit geval alleen fysiek, sla ik de ballen recht en ver. Natuurlijk gaan er een paar fout, maar het is me snel duidelijk waardoor dat komt.

Regen

Het begint te regenen als ik van de overdekte Driving Range kom. Ik doe me jas aan. Met Frans loop ik naar de eerste hole. Daar doe ik mijn jas weer uit. Het is een miezerig regentje. Zo eentje waarvan je nauwelijks last hebt, maar waarvan je wel heel nat wordt.

De komende anderhalf uur houdt het niet meer op. Ik houd mijn jas uit en beschouw de regen als een vuurdoop bij deze hernieuwde kennismaking met golven. Regen is natuurlijk het minst aangename weertype om te golfen.

Mooi weer golfer

Ik ben nooit een mooi weer golfer geweest. Dat is iemand die alleen bij mooi weer golft. Mijn voorkeur gaat naar behaaglijk warm; wat ik ook wel stedenbezoek temperatuur noem. In de afgelopen 25 jaar heb ik echter in allerlei weertypen gegolfd. Van kouder dan vriespunt tot heter dan bloed.

Sneeuw

Ik kan me niet voorstellen dat mensen bepaalde golfervaringen uitsluiten vanwege het weer. Ik heb waardevolle herinneringen aan flights in de sneeuw. Dan speelden we met een fluoriderend of lichtgevend balletje of eentje met een geluidje.

De baan was vaak een egale sneeuwvlakte, omdat verder niemand speelde. Een gaatje in dat sneeuwlandschap toonde waar je balletje was geland. Vanuit je uitgangspositie probeerde je de locatie te berekenen van de doorrol onder de sneeuw.

Eerste hole golfen

Terugdenkend nu aan de eerste hole denk ik terug aan ‘oude problemen’, zoals ik dat hierboven schreef. Volgens enkele golfvrienden had ik nog een probleem: ik distantieerde me van nakaarten. Ik had er geen probleem mee om even vijf minuten na te praten over de gelopen flight. Was het leuk, waar zaten leermomenten en dergelijke. Maar daarna klaar.

Wanneer ze door bleven ouwehoeren ging ik wat voor mezelf doen. Ik pakte dan een tijdschrift, ging even bij een ander groepje kijken of bleef de golfvrienden meewarig aankijken. Ze kenden me en wisten het zelf ook; het moet een spelletje blijven. Leuk als je ervan hebt genoten en geleerd, maar niet blijven doorzeuren over niets.

Nakaarten

Ik had op de middelbare school al een hekel aan nakaarten, toen het nog echt om kaarten ging: hartenjagen en toepen. Later ging het me helemaal tegenstaan toen ik met enkele ouderen bridge speelde. Daar waren spelers, één van de twee in een paar, die elkaar bijna te lijf gingen omdat vier slagen tevoren één van hen een verkeerde kaart had gebracht.

Ook het nakaarten van voetbalwedstrijden, zoals dat tegenwoordig gebeurt, kan me niet bekoren. Alleen het gebabbel van René v.d. Gijp en Johan Derksen, als je dat nakaarten kunt noemen, vind ik af en toe wel leuk.

Hernieuwde kennismaking

Jammer van de regen, maar de hernieuwde kennismaking is geslaagd. De eerste drie holes was weer even wennen, daarna ging het beter. De basistechnieken zijn er nog of weer. In de toekomst komen er wellicht spannender situaties. Dan zal blijken of ik aan mijn chippen en pitchen moet werken.

Nu wist ik de bal buiten de bunkers (zandhindernis) te houden. Vijvers zijn er niet op de Biltse. Een korte 9-holes baan is in alle opzichten overzichtelijk, ook in tijd. Voorlopig golf ik de komende weken weer regelmatig bij de Biltse Duinen.

De afbeelding van de golfbaan komt van ParPilot. Het bevindt zich nog in de conceptfase en is te koop. Geïnteresseerden kunnen contact opnemen met ParPilot.