Er trok een vreemde tinteling van spanning door mijn lichaam. Daar stond ik naast mijn vader vlak bij de ingang van het Binnenhof. Zo dadelijk zou de Gouden Koets langskomen met koningin …
.
De Wegenwacht is vlak na de oorlog opgericht om autobezitters te helpen bij pech. Een vriend van mijn vader was één van de eerste ‘gele rijders’. Hij kwam af en toe …
Mijn oma heette Rosita. Als we bij haar waren las ze mijn broertjes en mij vaak voor uit het gelijknamige tijdschrift. “Dit gaat over het leven”, zei ze dan, “da‘s veel interessanter …
Bovenstaande foto herinnert mij aan mijn oom Henk van Doorn. Hij was een fotograaf met een voorkeur voor natuur en architectuur. Oom Henk werkte dertig jaar voor de Raiffeisenbank. Als fotograaf maakte
“Hij zegt al vanaf zijn twaalfde dat ie uit Nederland weg wil”, vertelde mijn vader mij toen mijn lievelingsoom de familie had meegedeeld dat hij ging emigreren. Ik was negen en verdrietig. …
Ambulante handel is met een bak losse spulletjes langs deuren gaan, zei mijn vader, hij was zakenman, handelaar. Wat dat precies inhield, daar kon ik alleen een beeld van krijgen door af …
Deze foto van het station van Rotterdam doet met denken aan scènes uit films van Jacques Tati. Het is, denk ik, het spanningsveld tussen de onderwerpen in combinatie met de onwerkelijke kleuren. …
Gedeelde pracht in Klederdracht De moeder van mijn eerste vriendinnetje was kostuumnaaister. Ze was Volendamse en jaren daarvoor naar Utrecht verhuisd. Als ik bij Heleen was, dan zorgde haar moeder voor thee …
Er waren maar weinig dingen die mijn oma enthousiast maakten. Haar leven stond al vroeg in het teken van werken. Kinderarbeid, zoals dat begin vorige eeuw nog gebruikelijk was. Echt ontspannen leek …
“Het is feest”, riep mijn vader vanaf onderaan de trap. Zijn woorden drongen langzaam door in mijn halfslapende wereld. Maar ineens dacht ik het te begrijpen. Enkele maanden ervoor, rond Sinterklaas, hadden …